Η μακρά ιστορία του Decoupage

Το decoupage έχει μια μακριά και συναρπαστική ιστορία. H τέχνη αυτή αποτελείται από μεγάλο αριθμό τεχνικών και στυλ που εφαρμόζονταν σε διάφορες μακρινές χώρες. Επί αιώνες το  decoupage συνάρπαζε  πολλά φημισμένα πρόσωπα της Ιστορίας και της Τέχνης όπως η Μαρία Αντουανέτα , η Μαντάμ ντε Πομπαντούρ, ο Λόρδος Βύρωνας, ο Μπο Μπράμελ, ή πιο σύγχρονοι όπως ο Ματίζ και o Πικάσο.

Η αρχή φτάνει πίσω στο 12ο αιώνα, όταν οι Κινέζοι χωριάτες έφτιαχναν πολύχρωμα χαρτοστολίδια , με τα οποία στόλιζαν τα παράθυρα, δημιουργούσαν χάρτινα λαμπιόνια, διακοσμητικά κουτιά και άλλα αντικείμενα. Ο κινέζικος ενθουσιασμός με το χαρτί καθώς και το πρωτάθλημα στην διαχείριση ψαλιδιού έχουν όπως φαίνεται τις ρίζες τους στην Ανατολική Σιβηρία, όπου με χαρτοστολισμένες μορφές καθώς και με στολίδια διακοσμούσαν τους τάφους των ντόπιων. Το συγκεκριμένο αυτό έθιμο επεκτείνεται σε χρόνο πριν από την γέννηση του Χριστού.

Το decoupage, όπως το γνωρίζουμε και πρακτικά σήμερα εμφανίζεται τον 17^ο αιώνα κυρίως στη Βενετία που ήταν το επίκεντρο τους εμπορίου με την Ανατολή. Τότε  έγιναν δημοφιλή τα έπιπλα που προέρχονταν από την μακρινή Ανατολή, με τελικό φινίρισμα από  βουλοκέρι. Η Ευρώπη μαγεύτηκε από τα φινιρισμένα με βουλοκέρι αντικείμενα, ενώ οι παραγγελίες ξεπέρασαν τις δυνατότητες παραγωγής των κατασκευαστών στην Ανατολή. Επωφελούμενοι της τεράστιας ζήτησης, οι βιοτέχνες της Βενετίας άρχισαν να παράγουν έπιπλα μιμούμενα  το ανατολικό βουλοκέρι λεγόμενο lacca contrafatta – απομίμηση λάκας.

Τότε, οι βιοτέχνες άρχισαν να δέχονται μαθητές, οι οποίοι ασχολούνταν με τον χρωματισμό  αντιγράφων έργων και σχεδίων δημοφιλών καλλιτεχνών της εποχής. Τα χρωματισμένα σχέδια τα έκοβαν και κολλούσαν τις συνθέσεις πάνω στα αντικείμενα που ήθελαν να διακοσμήσουν και τα κάλυπταν με πολλές στρώσεις από βερνίκι. Με αυτόν τον τρόπο κατασκεύαζαν έπιπλα καθώς και διάφορα μικροπράγματα  που έμοιαζαν με τα δημοφιλή αντικείμενα που εισάγονταν  από την Κίνα και την Ιαπωνία.

Από τον 18^ο αιώνα και μετά οι τεχνίτες στην Φλωρεντία παρήγαγαν διακοσμητικά αντικείμενα χρησιμοποιώντας τεχνικές decoupage, τις οποίες όμως συνδύαζαν με άλλες διακοσμητικές τεχνικές ήδη δημοφιλείς στη Φλωρεντία, όπως επιχρύσωμα σκαλιστά ξύλινα σχέδια. Οι τεχνίτες από την Φλωρεντία πρόσθεταν τα μοτίβα μέσα σε ένα ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο πλαίσιο, είτε σε ξύλινες πινακίδες. Τα μοτίβα ήταν σχεδόν αποκλειστικά  αντίγραφα διάσημων έργων τέχνης, με θρησκευτικά θέματα.

Η θρησκευτική κατεύθυνση της τέχνης αρχίζει να αλλάζει τον 20^ο αιώνα, όταν η κοινωνία αρχίζει να γίνεται πιο κοσμική και φτάνει έως και σήμερα έχοντας εξελιχθεί σε μια πολυδιάστατη και πανέμορφη τέχνη.