«Τι να τα κάνω τα πόδια όταν έχω φτερά για να πετάξω;»
Σαν σήμερα, το 1954 σε ηλικία μόλις 47 ετών έφυγε από την γη αυτή η σπουδαία Μεξικανή ζωγράφος Φρίντα Κάλο, η οποία με το έργο της αν και βαθιά εσωστρεφές κατάφερε να δημιουργήσει ένα νέο πεδίο στην τέχνη.
Οι πίνακες της δεν μοιάζουν με κανενός άλλου ζωγράφου και είναι γεμάτοι χρώμα, λουλούδια που μέσα τους όμως κρύβουν έντονο πόνο.
Όλη η ζωή της Κάλο έξαλλου περιστρέφεται γύρω από τον πόνο. Γεννημένη στις 6 Ιουλίου του 1907 σε ηλικία μόλις έξι ετών νόσησε από πολιομυελίτιδα με αποτέλεσμα το ένα της πόδι να είναι μικρότερο από το άλλο και ημιπαράλυτο. Στα 18 της, το τραμ στο οποίο επέβαινε θα συγκρουστεί με μια άμαξα, με την ίδια να τραυματίζεται σοβαρά, γεγονός που θα σημαδέψει τη ζωή της με πολλές εγχειρήσεις στη σπονδυλική στήλη και στα πόδια της και θα της αφήσει φριχτούς πόνους για πάντα.
 |
| Με «σπασμένη» σπονδυλική στήλη |
 |
| Πληγωμένη όπως το ελάφι, γεμάτη πόνο |
Ωστόσο, ο πόνος αυτός μαζί και με το γεγονός ότι δεν μπορούσε πλέον να κάνει παιδιά εξαιτίας του ατυχήματος είναι η κινητήριος δύναμη στην τέχνη της Κάλο. Όλα της έργα «ουρλιάζουν» από πόνο και θλίψη για την ζωή της που σε ένα μεγάλο της μέρος ήταν σε ένα κρεβάτι.
 |
| Ζωγραφίζοντας καθηλωμένη στο κρεβάτι |
Τη ζωή της στιγμάτισε ο έρωτας με τον επίσης διάσημο Μεξικανό ζωγράφο Ντιέγκο Ριβέρα, ένας έρωτας που δεν ήταν καθόλου ήρεμος. Όπως θυελλώδης και ανατρεπτική ήταν η Φρίντα Κάλο έτσι και ο έρωτάς της με τον Ριβέρα με πολλούς χωρισμούς και επανασυνδέσεις.
 |
| Μαζί με τον Ντιέγκο Ριβέρα |
 |
| Και μέσα από τα μάτια της Φρίντα |
«Είχα δύο μεγάλα ατυχήματα στη ζωή μου. Το ένα ήταν με το λεωφορείο, το άλλο ο Ντιέγκο. Ο Ντιέγκο ήταν χειρότερος από το λεωφορείο» συνήθιζε να λέει.
 |
| «Οι δύο Φρίντες»: Όταν η Κάλο βρισκόταν σε δίλημμα για τον χωρισμό της από τον Ριβέρα |
Αν και στην εποχή της ήταν περισσότερο γνωστή ως «η σύζυγος του Ριβέρα», η δουλειά της ξεχώριζε ήδη και το 1938 ο Αντρέ Μπρετόν γνωρίζοντας την Κάλο και τον Ριβέρα κατά το ταξίδι του στο Μεξικό εντυπωσιάστηκε από τη δουλειά της, την κάλεσε να πάρει μέρος στην έκθεση μαζί με άλλους σουρεαλιστές ζωγράφους και οργάνωσε μια έκθεση της προσωπικής της δουλειάς στο Παρίσι.
Ωστόσο, ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας της Κάλο έκανε ξανά τη δυναμική επανεμφάνισή του: «Είναι τόσο “διανοούμενες” και σάπιες που δεν τις αντέχω άλλο πλέον. Προτιμώ να κάτσω στο πάτωμα της αγοράς στην Τολούκα και να πουλάω τορτίγιες, παρά να ασχολούμαι με αυτές τις καλλιτεχνικές σκύλες του Παρισιού», δήλωσε η Φρίντα για την εμπειρία της στο Παρίσι. Στη διάρκεια της ζωής της πραγματοποίησε τρεις μόνο εκθέσεις: στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη και στο Μεξικό.
Το έργο της
Το έργο της είναι βαθιά επηρεασμένο από τις μεξικανικές ρίζες της με τα έντονα χρώματα και τα λουλούδια. Συχνά οι πίνακές της επηρεάζονται τα δημοφιλή λαϊκά χριστιανικά τάματα (retablos) και αποτελούν ευχαριστία στην Παρθένο Μαρία για την πραγματοποίηση μιας ευχής. Ωστόσο φαίνεται να έχει δεχτεί και επίδραση ευρωπαϊκών ρευμάτων στα οποία συμπεριλαμβάνονται ο Ρεαλισμός, ο Συμβολισμός και ο Υπερρεαλισμός.
«Έχω χαρακτηριστεί ως σουρεαλιστής αλλά δεν είμαι. Ποτέ δε ζωγράφισα τα όνειρά μου. Ζωγράφισα την πραγματικότητά μου», έλεγε όμως η ίδια.
 |
| Η πραγματικότητα της Κάλο: ο θάνατος παραμονεύει πάνω από το κρεβάτι της, ζωσμένος εκρηκτικά αλλά και λουλούδια |
Τα περισσότερα έργα της είναι αυτοπροσωπογραφίες που δείχνουν την ίδια καθηλωμένη με κάθε τρόπο, μετά από τις δύο αποβολές της και γεμάτη πόνο. Έντονη είναι στα έργα της και η σεξουαλικότητά της.
Η ζωή της ήταν σύντομη και γεμάτη πόνο, ωστόσο ήταν αρκετή για να αφήσει πίσω της δεκάδες έργα με τα οποία δημιούργησε ένα μοναδικό στυλ αναγνωρίσιμο από όλους.
 |
| Το έργο «Henry Ford» μετά την αποβολή της στο συγκεκριμένο νοσοκομείο στην Αμερική |
 |
| Η Κάλο έζησε τρία χρόνια με τον Ριβέρα στην Αμερική, όμως η ίδια νοσταλγούσε το Μεξικό και στον πίνακα εμφανίζεται διχασμένη |
 |
| Μετά τον χωρισμό της με τον Ριβέρα παραμένει με αυτόν στο μυαλό της |
 |
| Φως-σκοτάδι, ημέρα-νύχτα, φύση, ζωή-θάνατος και στη μέση η ίδια κρατώντας στα χέρια τον Ριβέρα |
Πες μας το σχόλιο σου